Strona:Janusz Korczak - Kiedy znów będę mały.djvu/57

 Spojrzał ździwiony:
 — Jakto nie było?
 — No, nie było, — mówię ze złością, że mi się wymknęło.
 I zatrzymaliśmy się przy słupie z ogłoszeniami.
 W kinie dają: «Katusze miłości».
 — Chciałbyś widzieć?
 Mundek się skrzywił:
 — Tak sobie. Miłosne obrazy są nudne. Albo się całują, albo chodzą po pokojach. Tylko czasem ktoś strzela. Wolę detektywów.
 — A chciałbyś być detektywem?
 — Ja myślę. Gonić po dachach, przez płoty — z brauningiem.
 Przeczytaliśmy ogłoszenie cyrku.
 — Najlepiej lubię cyrk.
 Stoimy — gwarzymy — idziemy dalej.
 — A jutro pięć lekcyj.
 Przyroda.
 — Żeby nam pani coś więcej o fokach opowiedziała, — o białych niedźwiedziach.
 — Chciałbyś być niedźwiedziem?
 — Jeszcze jak.
 — Ale niedźwiedzie niezgrabne.
 — Wcale nie są niezgrabne, tylko się tak zdaje. Ale wolałbym być orłem. Wzbiłbym się na najwyższy szczyt skały, wyżej niż chmury. Stanąłbym samotny i dumny.
 Przyjemniej mieć skrzydła, niż fruwać aeroplanem. Zawsze benzyna i może się zepsuć, — potrzebne hangary i nie wszędzie można lądować. Czy-