Strona:Janusz Korczak - Koszałki Opałki.djvu/240

oberwać, pociąg wykoleić, mogłeś pan się zarazić błonicą, płonicą, tyfusem, ospą — wreszcie i od odry dzieci umierają.
 — A ja przechodziłem odrę.
 — A no widzisz pan. Więc dlaczego pan nie umarłeś?
 — Nie umarłem, bo mnie piastunka nie upuściła, konie nie przejechały, nie utonąłem w rzece, nie spaliłem się benzyną... Ale poco to?
 — Zaraz zobaczymy... Dlaczego pana piastunka nie upuściła na ziemię?
 — Widocznie była uważna i silna.
 — Bez wątpienia. A te jej przymioty zależne były od bardzo wielu przyczyn: od dziedzicznie przekazanego jej charakteru wrodzonego i wpływów wychowawczych, którym ulegała aż do chwili, kiedy została pańską piastunką; od sił fizycznych, odziedziczonych od jej rodziców; od ilości i jakości pokarmów, które otrzymywała, aż do chwili, kiedy została pańską piastunką. Ale dlaczego ona była pana piastunką?
 — Rodzice jej za to płacili.
 — Bardzo trafna uwaga. Rodzice jej płacili, a więc mogli płacić, a więc mieli pieniądze. A na ten fakt, że rodzice pańscy mieli pieniądze złożyło się znów bardzo wiele przyczyn.
 — No tak, tak, ja rozumiem... Ale poco to?