Strona:Janusz Korczak - Koszałki Opałki.djvu/241

 — Teraz zechciej pan wyjaśnić, dlaczego pańska maszynka benzynowa nie eksplodowała nigdy?
 — Umiałem się z nią obchodzić.
 — Tak, nie można jednak zaprzeczyć, że przy największej nawet ostrożności stać się mogło nieszczęście.
 — Rezerwuar mógł pęknąć.
 — Dlaczego więc nie pękł?
 Tu pan Jan spojrzał na mnie wzrokiem, tak pełnym przerażenia, żem się aż zdziwił, i rzekł drżącym głosem:
 — Czy pan w ten sam sposób chce rozważać wszystkie przyczyny z powodu których konie mnie nie przejechały, sufit się nie oberwał, pociąg nie wykoleił?
 — Rozumie się, panie Janie.
 — Ależ ja zmysły stracę.
 Spojrzał na mnie błagalnie. Poczułem współczucie dla swej ofiary.
 — Niech więc i tak będzie. Poprzestaniemy na tem, co już powiedziane. Musi mi pan jednak przyznać, że istnieje nieskończona ilość przyczyn, które złożyły się na to, że pan nie umarłeś.
 — Zgadzam się: w rzeczy samej — nieskończona ilość.
 — A pan rozumiesz, co znaczy: nieskończoność?
 — Rozumiem. To znaczy: więcej, niż sto.