Strona:Janusz Korczak - Koszałki Opałki.djvu/64

znak, bym się wyprostował. Staję i patrzę, że wszyscy wokoło klęczą. Klękam. Cisza.
 I nagle słyszę, jak syn mój wśród niczem niezamąconej ciszy, mówi zupełnie głośno:
 — Tatusiu, ten pan podobny jest do Robinsona Kruzoe na obrazku w mojej książce.
 Chwyciłem topór i z wściekłością rzuciłem się na malca, ale mnie powstrzymano.
 Ktoby tam w snach szukał sensu?
 — Bądź uważny. Teraz przynajmniej bądź uważny — proszę go — kupię ci wody z sokiem malinowym i zegarek.
 — Z jedną kopertą czy z dwiema?
 — Z dwiema.
 — I łyżwy?
 — I łyżwy.
 — I chleb świętojański?
 — I chleb świętojański...
 Zdał.
 Posadziłem chłopaka na wieży ratuszowej, woziłem go po całym mieście i wołałem:
 — Zdał, zdał, zdał!
 A ludzie rzucali czapki w górę i całowali mnie po rękach.
 Ktoby tam w snach sensu szukał...
 Aż oto dowiedziałem się, że jest dużo kandydatów.
 W ręku miałem długi nóż, a przed sobą —