Strona:Janusz Korczak - Król Maciuś Pierwszy.djvu/104

 Gwizdnął — w odpowiedzi otrzymał hasło kukułki.
 — Chodź Felek. Nie bój się. Teraz jestem już prawdziwym królem i nie potrzebuję się przed nikim tłomaczyć.
 — No tak, ale mój ojciec co powie.
 — Powiesz ojcu, że jesteś królewskim faworytem i zabraniam, by cię tknął bodaj palcem.
 — Gdyby wasza królewska mość zechciał to napisać.
 — Bardzo chętnie, chodź do mego gabinetu.
 Felek nie dał sobie tego dwa razy powtarzać.
 — Panie sekretarzu stanu, proszę napisać papier, że Felek jest mianowany moim faworytem.
 — Wasza krolewska mości, przy dworze nie było takiego stanowiska.
 — Jeżeli nie było, teraz już jest, bo taka moja królewska wola.
 — Może waszej królewskiej mości wola rozkaże napisanie papieru odroczyć do posiedzenia ministrów. Zwłoka nie zbyt wielka, a — zawsze trochę — formalniej.
 Maciuś gotów był ustąpić, ale Felek nieznacznie pociągnął go za rękaw.
 — Żądam natychmiastowego napisania papieru, do pioruna — huknął Maciuś.
 Sekretarz poskrobał się w głowę i napisał dwa papiery. Na jednym napisane było:
 „Ja, król Maciuś żądam nieodwołalnie, by bezzwłocznie napisany i do podpisu podany, a po złożeniu pieczęci wręczony był mi papier o mianowaniu Felka nadwornym królewskim faworytem. W razie nie wypełnienia natychmiast tej mojej