Strona:Janusz Korczak - Król Maciuś Pierwszy.djvu/275

jednakowe sztandary czerwone. Oni mówią, że czerwony sztandar jest wszystkich robotników całego świata.
 Maciuś zamyślił się.
 — A może zrobić tak, żeby dzieci z całego świata — białe, czarne i żółte — też miały jednego koloru sztandar. Jakiby wybrać kolor?
 Samochód przejeżdżał akurat przez smutną, szarą, wązką ulicę. Przypomniał sobie Maciuś zielony las, łąkę zieloną na wsi — i głośno powiedział:
 — Czyby nie można zrobić tak, żeby dzieci całego świata miały swój zielony sztandar?
 — Można — powiedział prezes ministrów i jakoś nieprzyjemnie się skrzywił.
 Smutny chodził Maciuś po swoim pałacu, i smutna chodziła Klu–Klu.
 — Trzeba się wziąć do pracy, trzeba się wziąć do pracy — powtarzał Maciuś, ale mu się okropnie nie chciało.
 — Baron fon Rauch — zameldował lokaj.
 Wszedł Felek.
 — Jutro pierwsze posiedzenie powakacyjne proparu — mówi Felek — zapewne wasza królewska mość zechce im coś powiedzieć?
 — A cóż ja im powiem?
 — Zwykle królowie mówią, że ich cieszy, że naród wypowie swoją wolę, i życzą powodzenia w pracy.
 — Dobrze, przyjadę — zgodził się Maciuś.
 Ale nie jechał chętnie. Taki tam będzie pewnie krzyk, tyle dzieci, tak się wszyscy będą patrzyli na niego.
 Ale kiedy zobaczył Maciuś, że oto zebrały