Strona:Janusz Korczak - Król Maciuś Pierwszy.djvu/277

 — Ja jestem posłem i chcę odpowiedzieć, że nam wcale nie było dobrze. Nie było żadnych zabaw, jedzenie było złe, a jak padał deszcz, to się z sufitów lała na łeb woda, bo dachy były dziurawe.
 — I bielizny nie zmieniali — krzyknął ktoś.
 — Pomyje nam dawali na obiad.
 — Jak świniom.
 — Nie było żadnego porządku.
 — I jeszcze nas bili.
 — I zamykali za byle co w komórce.
 Znów zaczął się taki krzyk, że trzeba było przerwać na dziesięć minut posiedzenie.
 Wyrzucono czterech posłów, którzy najwięcej hałasowali. I dziennikarz w paru słowach wytłomaczył, że odrazu trudno było wszystko zupełnie dobrze urządzić, że na przyszły rok będzie lepiej. I prosił, żeby posłowie mówili, czego chcą.
 Znów hałas:
 — Ja chcę trzymać gołębie — krzyczy jeden.
 — A ja psa.
 — Żeby każde dziecko miało zegarek.
 — I żeby dzieciom wolno było telefonować.
 — I żeby nas nie całowali.
 — Żeby nam bajki opowiadać.
 — Kiełbasę.
 — Salceson.
 — Żeby nam wolno było późno chodzić spać.
 — Żeby każdy miał swój rower.
 — Żeby każde dziecko miało swoją szafkę.
 — I więcej kieszeni. Mój ojciec ma trzynaście kieszeni, a ja tylko dwie. Mnie się nic nie mieści, a jak zgubię chustkę do nosa, to krzyczą.
 — Żeby każdy miał trąbę.