Strona:Janusz Korczak - Król Maciuś Pierwszy.djvu/285

dziewczynki są słabsze, bo noszą sukienki i mają długie włosy…
 — To niech obetną sobie włosy.
 — I niech włożą spodnie.
 Felek dzwoni.
 — …dziewczynki są słabsze, więc chłopcy je krzywdzą. A potem jeszcze udają niewiniątka.
 I nagle zerwała się burza. Jedni tupią, drudzy gwiżdżą na palcach. Krzyczą jeden przez drugiego.
 — Patrzcie ją: będzie nas uczyć.
 — Ty masz białe ręce.
 — Do klatki z małpami.
 — Królewska narzeczona.
 — Żona Maciusia.
 — Maciuś, Maciuś, Burek, idź na piec mruczeć.
 — Kanarek. Siądź na grządce i śpiewaj.
 Najwięcej darł się jeden. Wskoczył na fotel poselski, czerwony taki i wrzeszczy. Felek go znał: łobuz z pod ciemnej gwiazdy. Antek — złodziej kieszonkowy.
 — Antek, jak Boga kocham — krzyknął Felek — wszystkie zęby ci wybiję.
 — Sprobuj. Patrzcie go: minister. Baron fon Rauch. Felek — kartofelek. Pamiętasz, jakeś przekupkom jabłka z koszyków kradł. Baran, baron.
 Felek cisnął w Antka kałamarz i dzwonek. Posłowie podzielili się na trzy grupy. Jedni uciekali co tchu z sali posiedzeń, a dwie pozostałe grupy zaczęły się prać.
 Blady jak kreda Maciuś patrzał na to wszystko. A dziennikarz szybko notował.
 — Panie baronie fon Rauch, niech się pan