Strona:Janusz Korczak - Król Maciuś Pierwszy.djvu/308

cusku albo po angielsku, to im powiedziałem, że nie rozumiem. Potem miała być herbata; ale nie było, więc tylko zjadłem cukier. A potem telefonowałem do różnych kolegów, co oni robią; ale telefony się poplątały, czy co, — więc tylko jeden mi odpowiedział, że pracuje na poczcie, i tam jest dużo listów z zagranicznemi markami.
 Obiady w niektórych domach były dobre, ale w innych wszystko się przypaliło, albo wcale nie mogli rozpalić ognia. Więc prędko trzeba było gotować.
 — Muszę się spieszyć — mówi mama, bo mam na jutro dużo lekcyj zadanych. Pani powiedziała, że dorosłym trzeba więcej zadawać. To jest niesprawiedliwie. W innych szkołach mniej zadają.
 — A czy stał kto w kącie?
 Mama się trochę zawstydziła, ale powiedziała, że stali.
 — A za co?
 — Na czwartej ławce siedziały dwie panie, podobno kiedyś się znały, mieszkały razem na letnim mieszkaniu czy coś, więc przez całą lekcję gadały. Pani im dwa razy mówiła, żeby przestały, a one nic, — dalej gadają. Aż je pani postawiła do kąta.
 — Czy płakały?
 — Jedna jeszcze się śmiała, a druga miała łzy w oczach.
 — A chłopcy was nie zaczepiają?
 — Tak, trochę.
 — To zupełnie tak samo, jak u nas, cieszyły się dzieci.