Strona:Janusz Korczak - Król Maciuś Pierwszy.djvu/33

 — Słuchaj Felku, jestem bardzo nieszczęśliwym królem. Od czasu kiedy nauczyłem się pisać, podpisuję wszystkie papiery, nazywa się, że rządzę całym państwem, a właściwie robię to, co mi każą, a każą mi robić same nudne rzeczy i zabraniają wszystkiego, co przyjemne.
 — A któż waszej królewskiej mości zabrania i rozkazuje?
 — Ministrowie, — powiedział Maciuś. — Kiedy był tatuś, robiłem, co on kazał.
 — No tak, byłeś wówczas królewską wysokością, następcą tronu, a tatuś twój był jego królewską mością — królem. — Ale teraz...
 — Właśnie teraz jest stokroć gorzej. Tych ministrów jest cała kupa.
 — Wojskowi czy cywile?
 — Jeden jest tylko wojskowy, minister wojny.
 — A reszta cywile?
 — Ja nie wiem, co znaczy cywile.
 — Cywile — to tacy, którzy nie noszą mundurów i szabel.
 — No tak, cywile.
 Felek włożył do ust pełną garść malin i głę-