Strona:Janusz Korczak - Król Maciuś na wyspie bezludnej.djvu/167

 — Jak się nazywacie?
 — Stefan.
 — Mój ojciec nazywał się Stefan.
 — Wiem, uczyłem się w historji.
 Od słowa do słowa, dowiedział się Maciuś o wielu rzeczach.
 Stefan ma ubogich rodziców. Akurat ojciec nie miał roboty, więc wyjechał na wyspę, żeby pomóc rodzinie, a ciężko pracować nie może, bo słaby na serce. Cały żołd ojcu odsyła.
 — Tęsknicie?
 — Trochę. Co przyjdzie z tęsknoty. Tak trzeba.
 — No, a inni?
 — Nie wiem dobrze. Jeden — sierota — był w orkiestrze wojskowej. Drugi, syn krawca — dziewięcioro małych dzieci — bieda wielka. Trzeci ze wsi — chciał się uczyć, przyjechał do miasta, — ale nic znaleźć nie mógł. Czwarty ma niedobrego ojczyma: prawie go wygnał z domu. A reszty nie znam.
 Nie zna, albo mówić nie chce.
 — Są różni ludzie na świecie — pomyślał Maciuś.
 I nagle:
 — Słuchajcie Stefan, czy palicie papierosy?
 — Ja nie palę.
 — A dym was nie dusi, jak oni palą?
 — Tak, trochę — zakasłał się Stefan.
 — Słuchajcie: możecie spać u mnie.
 — Dziękuję waszej królewskiej mości; niech już tak zostanie.