Strona:Janusz Korczak - Król Maciuś na wyspie bezludnej.djvu/73

 — Proszę zapisać na liście obecnych króla Maciusia, i obok dopisać: bardzo spóźniony.
 Lord Pux zapalił fajkę.
 — Czy waszej królewskiej mości znane są punkty naszych narad?
 — Owszem, słyszałem — mówi Maciuś. — Ponieważ żyję i jestem obecny, stawiam pod obrady punkt piąty, który głosi: „co robić, jeżeli Maciuś dobrowolnie się zgłosi z zamiarami pokojowemi“.
 — Zupełnie słusznie — mówi lord Pux.
 Maciuś usiadł. A lord Pux się pyta:
 — Kto jeszcze chce zabrać głos?
 Gdyby nawet kto z królów chciał co powiedzieć, nie mógłby; bo nie tylko zbaranieli od tego, czego byli świadkami, ale im języki zesztywniały. Gdyby nie byli królami, powiedziałbym otwarcie: „zapomnieli języka w gębie“.
 — Jeżeli nikt więcej głosu nie zabiera, zamykam dyskusję i przystępuję do głosowania. Kto głosuje za wnioskiem króla Maciusia Pierwszego Reformatora, niech podniesie dwa palce prawej ręki do góry.
 Królowie podnieśli palce do góry.
 — Wniosek króla Maciusia Pierwszego przeszedł przez aklamację — mówi lord Pux. — Proszę to zaprotokułować.
 Ocknął się nagle młody król, wstaje:
 — Proszę o głos w kwestji formalnej.
 — Udzielam głosu młodemu królowi.
 — Zapytuję się, czy należy nazywać Maciusia królem, jeśli pozbawiony został korony przez swoich poddanych, a państwo utracił w ostatniej