Strona:Janusz Korczak - Król Maciuś na wyspie bezludnej.djvu/75

 — Kto jeszcze chce zabrać głos? — zapytał się lord Pux.
 — Ja — mówi Maciuś.
 — Król Maciuś Pierwszy Reformator ma głos.
 — Stawiam wniosek, żeby przerwać posiedzenie do jutra, bo królowie muszą pomyśleć, poradzić się, co mówić. Bo tak odrazu nie mogą.
 — Tak, tak, przerwać. Przerwać posiedzenie...
 Królowie pozrywali się z miejsc. Wszyscy mówią, krzyk taki i nieporządek, że nawet lord Pux nie poradzi.
 — Odroczyć, przerwać, jutro, chcemy pomyśleć, dosyć.
 Lord Pux wstał, uderzył pięścią w stół, puścił z fajki tak gęsty kłęb dymu, że wszyscy się uciszyli, ale stoją.
 — Proszę usiąść.
 Stoją.
 — Proszę siadać — mówi lord Pux, a głos mu drży z gniewu.
 I stało się, że Maciuś usiadł. A jak pierwszy Maciuś usiadł, usiedli zaraz wszyscy.
 — Stawiam pod głosowanie nagły wniosek króla Maciusia, żeby odroczyć posiedzenie do jutra...
 — Do dziesiątej — dodał Maciuś.
 — Do godziny dziesiątej — powiedział lord Pux. — Kto się zgadza, niech podniesie rękę.
 Wszyscy podnieśli ręce, oprócz młodego króla i Bum-Druma.
 — Kto jest przeciwny? — pyta się lord Pux.
 Patrzą na młodego króla, on nic.