Strona:Janusz Korczak - Prawidła życia.djvu/108

MIŁY — NIEMIŁY

 Kto ładny, temu łatwiej być miłym.
 Tak, zdrowemu, ładnemu, wesołemu, zdolnemu łatwo być i miłym. Sam życzliwie uśmiecha się do ludzi, a ludzie odpowiadają uśmiechem.
 Słabego, brzydkiego, pochmurnego i niezdolnego często zaczepią i dokuczą. Nieufnie zbliża się do ludzi, z niechęcią myśli o szczęśliwszych kolegach.
 Ale bardzo rzadko podoba się ktoś wszystkim jednakowo. Jeden mówi, że ładny, drugi, że tak sobie.
 — Śliczny.
 — A dla mnie brzydki. Wygląda, jak lalka.
 Jednemu podobają się oczy czarne, drugiemu niebieskie, jeden lubi włosy ciemne, drugi — jasne. — Ma ładne oczy, ale brzydki nos, ma ładne usta, ale brzydkie zęby.
 Czasem mówią, że ktoś nie jest tak bardzo ładny, ale ma wdzięk. Nie wiem, co to znaczy.
 — Miły uśmiech. Wdzięczne spojrzenie.
 Zręczny: nie za wysoki, nie za niski, nie za gruby, nie za chudy. Wdzięk postaci.