Strona:Janusz Korczak - Prawidła życia.djvu/121

 — Czego właściwie odemnie chcą? Dlaczego się tylko gniewają?
 Często spokojnym łatwo, więc to wzbudza gniew i zazdrość:
 — Ciepłe kluski... Laluś... Mamin synek... Pieszczoch... Cicha woda... Beksa.
 I cierpi dziecko uczuciowe, a bezkarnie myszkują koledzy z cichemi wadami. A dokuczanie psuje i tych i tych.
 Raz, bardzo dawno, przyszła do mnie matka z chłopcem.
 — Już dłużej nie mogę wytrzymać! — Nieuk, włóczęga, ulicznik. — Dawniej bicie pomagało, teraz nie.
 Ten chłopiec wysłany został zagranicę. Dziś jest sędzią.
 Drugi, z którym rodzice nie mogli sobie poradzić, jest nauczycielem gimnastyki. Trzeci marynarzem.
 Wiele sami się nacierpieli i wiele rodzicom przysporzyli zmartwień. Teraz jest dobrze.
 Trzeba się porozumieć, trzeba się pogodzić. I trzeba przebaczać. Często wystarczy przeczekać.
 Nawet najlepsi mają gorsze tygodnie. Jedno się nie powiedzie, a potem wszystko się wali: i w szkole się nie udaje i w domu, i sam człowiek nie wie, dlaczego.
 Zauważyłem że chłopcy najwięcej wojują we wrześniu i w maju. We wrześniu