Strona:Janusz Korczak - Prawidła życia.djvu/128

kobiety i mężczyźni inne mieli prawa, że chłopiec chodził na wojnę i na polowanie, dziewczęta pielęgnowały chorych, przędły i gotowały. Więc chłopcy są silniejsi i zręczniejsi, inne lubią zabawy. Tak się przyzwyczaili.
 Teraz może już mniej, ale kiedy ja byłem chłopcem, dorośli mówili:
 — Nie szkodzi, że chłopiec dokazuje. Chłopiec powinien być łobuzem. Dziewczynce nie wypada.
 Niby, że chłopiec powinien być odważny a dziewczynka lękliwa, chłopiec ruchliwszy, dziewczynka spokojna, chłopiec lekkomyślny, dziewczynka rozważna.
 Dziewczynki zazdrościły chłopcom, i nie było zgody.
 Ale i teraz niezgoda trwa. Dlaczego?
 Patrzę i myślę, i tak mi się zdaje.
 Gniewa chłopców, że dziewczynki prędzej rosną, wcześniej dojrzewają.
 Przyjemnie rosnąć. A tu nagle chłopiec spostrzega, że go dziewczynka prześciga. Jest w tym samym wieku, albo nawet młodsza, a wygląda na starszą.
 — Co ona sobie myśli? — Patrzcie no: pannę zgrywa.
 To znaczy: udaje dorosłą.
 Chłopiec albo pocichu się martwi, albo zaczepia i dokucza.
 — Panna — mówi pogardliwie a gniewnie.