Strona:Janusz Korczak - Prawidła życia.djvu/17

zatargu. — Dorosłym wydaje się niekiedy, że kłótnia powstała o głupstwo. — O byle co...
 Nie. — Dobrowolnych ustępstw i wybaczeń wśród rodzeństwa jest wiele.
 Często skarżą się dorośli, że:
 — Cały dzień się kłócą.
 — Ciągle się kłócą.
 — Nie przestają się kłócić.
 — Ani chwili bez kłótni.
 Przesada.
 Jeśli liczyć, wypadną wśród niezgodnego rodzeństwa 2 — 3 — 4 kłótnie dziennie. Przypuśćmy, że każda kłótnia trwa 15 minut, więc razem godzina. Jedna godzina — to dużo, ale nie cały dzień. — I może lepsza jest godzina wojny, niż stały gniew i cicha, wzrastająca niechęć.
 Przekonałem się, że boli i gniewa lekceważenie, okazywane przez starsze rodzeństwo młodszemu.
 I drażni i gniewa, gdy młodszy żąda tych samych praw, które są udziałem starszych.
 — Ja chcę też — mówi mały.
 — Kiedy tak, więc ani jedno, ani drugie.
 Dla błędnej zasady równości, albo dla przykładu, odbiera się coś albo nakazuje starszemu.
 Gdy później wyniknie kłótnia, nie o głupstwo chodzi, a o wzajemną niechęć.
 Są dnie lepsze i gorsze. Już było lepiej, już było dobrze, znów się zaczyna.