Strona:Janusz Korczak - Prawidła życia.djvu/46

 Inny chciałby o tem pomówić z kolegą, on woli sam w sobie zadawać pytania i sam odpowiada.
 — Lubię się na wystawy pogapić.
 Zatrzyma się przed księgarnią, cukiernią, przed kinem, przed sklepem z kwiatami, materjałami piśmiennemi, porcelaną, przed zegarmistrzem i szewcem.
 Są inni: wie, gdzie są sklepy sportowe, albo rowery, aparaty fotograficzne, marki pocztowe, przybory do radja. I tu tylko patrzy.
 Jeden nie ma grosza w kieszeni, i wszystko mu jedno; drugi woli w domu siedzieć, niż wyjść na ulicę i nic nie kupić. Jeden mówi:
 — Poco mi pieniądze? Mam wszystko. Nic mi nie potrzeba.
 — Drugi:
 — Co za przyjemność patrzeć, jak nie można kupić?
 Jeden lubi i umie sam kupować, drugi się wstydzi i nie chce. Jeden kupuje zawsze w tym samym sklepie i nawet nie myśli, że gdzieindziej taniej i lepiej, drugi coraz gdzieindziej kupuje, żeby porównać,
 — Chodź: wstąpimy, zapytam się, ile kosztuje.
 — Idź sam: ja zaczekam przed sklepem.
 Jeden kupuje tylko wtedy i tylko to, co potrzebne, drugi chce mieć wszystko, co nowe, co pierwszy raz widzi.