Strona:Janusz Korczak - Prawidła życia.djvu/49

 Wiedzą o tem mali gazeciarze i sprzedawcy cukierków, znają prawidła, które są tajemnicą dla ich szczęśliwszych rówieśników. Wiedzą jak uniknąć wypadku i spotkania z nieuczciwym człowiekiem: nie brak w dużem mieście oszustów i awanturników; mówią nawet, że są ludzie, którzy kradną, porywają dzieci.
 Opowiedział raz chłopiec taką swoją przygodę:
 Stał przed kinem i oglądał fotografje. Zbliżył się do niego duży, prawie dorosły chłopak i pyta się:
 — Chodź do bramy, chcesz, to cię za darmo wprowadzę?
 Dobrze: weszli do bramy.
 — Zdejm buty, bo przejdziemy tylnem wejściem.
 Głuptas rozebrał buty.
 — Daj, to ci potrzymam.
 Wprowadził go do sieni.
 — Poczekaj tu, zobaczę, czy kino już otwarte.
 Poszedł i rozumie się, nie wrócił.
 — Musiałem na bosaka wracać do domu. Poleciałem do wuja, bo się bałem, że mnie mama zbije.
 Jeszcze opowiadanie drugiego znów chłopca:
 — Jakiś pan, porządnie ubrany pytał się, czy chcę zarobić złotówkę. Dał list i kazał