Strona:Janusz Korczak - Prawidła życia.djvu/59

kolegę, — zobaczy coś ciekawego na ulicy, wstąpi się kupić.
 A oto koniec roku.
 — Jeszcze tylko miesiąc, trzy tygodnie.
 Czy będzie napisane na dole cenzury czerwonym atramentem: „Promowany“, czy może — na drugi rok?
 Klasówka przedostatnia, odpowiedź ostatnia, — na poprawkę. Jeszcze czas na wysiłek. Każdy ma przedmiot, którego jest pewien, a drugiego się boi.
 A rozrywki? — Wycieczka, kino, teatr, wystawa; a bibljoteka, przedstawienie, świetlica?
 Zauważyłem, że na szkołę skarżą się ci, którym w domu jest dobrze, którym dom dużo daje różnych rozrywek; albo tacy, od których rodzice żądają, żeby się dobrze uczyli, chociaż nie są zdolni, i nauka z trudem im przychodzi.
 Niezawsze winien ojciec, że mało zarabia, niezawsze winien uczeń, że nie ma dobrych stopni. — Mówią często:
 — Gdybyś chciał.
 Chce nieborak, ale nie może podołać.
 — Zdolny, ale leniwy.
 Może do jednego zdolny, do drugiego nie. Jeden dobrze pisze wypracowania, a nie może rozwiązać zadania. Jeden nieśmiały gorzej zawsze odpowiada, drugi nie umie prędko myśleć, trzeci nie ma pamięci —