Strona:Janusz Korczak - Prawidła życia.djvu/96

wiony na niesprawiedliwość, robi się naprawdę niemiły i zły.
 Dokuczają i wyśmiewają, jeżeli ktoś jest gruby. Mówią:
 — Żarłok, serdel, serdelek.
 Niesłusznie. To też choroba.
 — Jaka tam choroba: że gruby?
 Na chudych znów wołają złośliwcy:
 — Suchotnik. Kościotrup.
 W książkach lekarskich piszą, że bardzo chudy i bardzo otyły — nie są zdrowi, a taki nie wie i spiera się.
 — Taki duży chłop i robi w łóżko. Brudas, śmierdzi.
 Znów dokuczają.
 — On ma słaby pęcherz, słabe nerwy.
 — Ee tam, pęcherz i nerwy.
 — Osieł jesteś i milcz! — krzyknąłem.
 I ja źle zrobiłem, bo nie wolno ubliżać, ale niezawsze człowiek jest cierpliwy.
 Raz śpieszyłem się i coś powiedziałem do chłopaka, a on nie zrozumiał. Więc zły pytam się:
 — Nie słyszysz, co mówię — głuchy jesteś?
 A tu nagle przypominam sobie, że on naprawdę źle słyszy, bo po szkarlatynie chorował na uszy.
 Bardzo mi było przykro: dałem sobie słowo, że więcej nigdy tak nie zrobię.
 Jeden znany pisarz napisał książkę, w której wyśmiewa się z chłopca z piegami na