piero zaczęli murować; dopiero po pożarze, kiedy drugi raz się paliło. Stary Abram pamięta.
Przed pożarem była wojna, potem była zaraza. Bogaci też chorowali, bogacze też umierali. Siwy Abram pamięta.
Matka Herszka umarła. Teraz ojciec chodzi z workiem na plecach, chodzi daleko za miasto i kupuje, zamienia. Na sobotę wraca do domu, przynosi coś do jedzenia, do ubrania; pieniądze czasem też, ale rzadko i mało.
Opiekunem Herszka jest Lejb, duży chłopiec. Mieszkają na strychu. W zimie zimno, w lecie gorąco. Żyją. Mało mają sieroty
Herszek leży bez poduszki chory i pyta się: „Gdzie mój miecz?“ I kaszle i prosi: „pić“.
Tak zakończyła się podróż jego do Palestyny, pierwsza jego droga w świat. — To długa historia. — Był mały.
Leżą Lejb i Herszek na strychu, leżą bez pierzyny i bez poduszki. Jasna noc. Kiężyc świeci.
