Strona:Janusz Korczak - Uparty chłopiec.djvu/125

 Pasteur bierze się do roboty. Następuje nowych sześć lat pracy i walki.
 Tylko sześć lat. Bo już znalazł drogę dla innych i dla siebie. Już zna zarazę.
 Zna choroby motyla. Smarował liście morwy zarazkami, tak jak inni smarują chleb masłem. Wie, skąd się biorą przeklęte łąki. Wie, że są dwie różne choroby: i wąglik i zakażenie krwi.
 Różne są żyjątka i różne zarazy.

 Pasteur pisze do żony:
 — Nie wiem kiedy przyjadę do Paryża. Nie mogę rzucić pracy. Przyślij 1000 franków, bo świnie drogo kosztują. Badam i robię doświadczenia.
 Pasteur wie, że potrzebne są do życia: czyste powietrze, czysta woda i czysta trawa. Nie wolno zakopywać padliny, trzeba palić, żeby nie szerzyła zarazy.
 Jeżeli już jest zaraza, trzeba szczepić oswojone żyjątka zdrowym zwierzętom, żeby były odporne, żeby nie zaraziły się i nie chorowały.
 Wszystko jedno, czy choroba nazywa się wąglik czy czarna krew, czy nazwać ją zarazą czy epidemią, czy mówić: żyjątka, bakterie, mikroby czy drobnoustroje.