Czym jesteście? Co robicie? Jak żyjecie kochani przyjaciele? Może wam zimno? Może jesteście głodni? Witam was małe, dziwne żyjątka!
Mówi Pasteur:
— Te małe kuleczki żyją i pracują. Te małe kulki i nitki, które widzę pod mikroskopem, są tak samo ważne dla człowieka, jak koń, jak krowa, jak chleb, jak powietrze, jak woda, jak ogień.
Mówi Pasteur:
— Są one jak pług, który orze, jak miecz, co zabija. Są jak ogień, co grzeje, jak piorun, który razi. Są jak trucizna. Są jak lekarstwo.
Czy może zabić człowieka takie malusieńkie coś, taki pyłek, kropeczka, takie nic?
Czy Pasteur jest nieprzytomny, gdy mówi, że rzuci groch, a ten groszek rozwali dom?
Na ścianie domu jednej z ulic Paryża wisi tablica.
Napisane jest na tej tablicy:
„Tu była pracownia Pasteura“.
Rok 1857. Fermentacja.
Rok 1860. Samorództwo.
Rok 1865. Choroby wina i piwa.
Rok 1868. Choroby jedwabników.
