Strona:Janusz Korczak - Uparty chłopiec.djvu/75

 Pasteur zapalił maszynkę spirytusową. Żelazko przepalił nad ogniem. Żelazkiem szyjkę kolby ułamał, potrzymał kolbę, żeby powietrze weszło. Zalutował ostatnie 20 kolb.
 Razem było 20 + 20 + 13 + 20 = 73. Dlaczego tyle? — Nie wiem. — Może zabrał 100, ale się potłukły w drodze? Droga nie była łatwa.
 Pasteur dnie całe siedział w pracowni. Nie umiał chodzić po górach lodowych.
 Pasteur wrócił do garbarni, do ojca.

 O czym rozmawiał ze starym ojcem?
 Co mówił ojciec, co mówił syn?
 Nie wiemy.
 O czym Ludwik myślał, leżąc w łóżku w tym domu, gdzie matka tyle razy mówiła mu:
 — Dobranoc.
 Spotkał Julka.
 Julek, kolega ze szkoły powszechnej. Razem bawili się w garbarni. Razem gonili się na podwórzu, razem pojechali do Paryża, gdy byli dziećmi.
 Szkoda, że nie wiemy, o czym rozmawiali.
 Szkoda, że nie znamy ostatniej rozmowy Ludwika z ojcem, kiedy po powrocie z trudnej podróży w góry układał swoje kolby z powietrzem