Strona:Jaroslav Hašek - Przygody dobrego wojaka Szwejka.pdf/17

ciekawiało — odpowiedział pan Paliwec. — Ciekawość pierwszy stopień do piekła.
 Wywiadowca Bretschneider zamilkł ostatecznie, a jego ponura twarz pojaśniała dopiero wówczas, gdy do gospody wszedł pan Szwejk, który kazał sobie podać ciemne piwo, dorzucając trafną uwagę:
 — Bo w Wiedniu też dziś mają żałobę.
 W oczach Bretschneidera zapaliła się nadzieja. Dorzucił rzeczowo:
 — Na zamku w Konopiszcie jest dziesięć czarnych chorągwi.
 — A powinno być dwanaście — rzekł Szwejk, popiwszy piwa.
 — Dlaczego sądzi pan, że dwanaście? — zapytał Bretschneider.
 — Żeby był równy rachunek, akurat tuzin. Łatwiej to zliczyć, no i na tuziny wszystko jest tańsze — odpowiedział Szwejk.
 Zapanowała cisza, którą Szwejk przerwał westchnieniem:
 — Więc już biedak ziemię gryzie, Panie świeć nad jego duszą! Nie doczekał się nawet cesarzowania. Jakem był w wojsku, to jeden generał spadł z konia i zabił się całkiem spokojnie. Chcieli go podnieść i wsadzić na konia i zdziwili się, że był zupełnie martwy. A też miał dostać awans na feldmarszałka. Stało się to przy przeglądzie wojska. Wszystkie te przeglądy nie zdały się na nic. W Serajewie też był jakiś przegląd. Pamiętam, że pewnego razu brakowało mi przy takim przeglądzie dwadzieścia guzików przy mundurze i że mnie za to wsadzili do paki na dwa tygodnie w pojedynkę, a przez dwa dni leżałem jak ten łazarz, w kij związany. Ale w wojsku dyscyplina musi być, bo inaczej nikt by sobie z niczego nic nie robił. Nasz oberlejtnant Makowec mawiał nam nieraz: „Dyscyplina musi być, wy łby zakute, bo bez niej to byście łazili po drzewach, jak te małpy, ale wojsko zrobi z was ludzi,