Strona:Jaroslav Hašek - Przygody dobrego wojaka Szwejka.pdf/311

 Wachmistrz spojrzał na Szwejka i zaczął:
 — W Rosji pija się dużo herbaty, nieprawdaż? Czy mają także i arak?
 — Arak mają po całym świecie.
 — Tylko się bratku, nie wykręcaj — pomyślał wachmistrz. — Trzeba się było pilnować dawniej i nie gadać wszystkiego. — No, a ładnych dziewcząt dużo w Rosji? — zapytał, pochylając się ku Szwejkowi poufale.
 — Ładne dziewczęta są po całym świecie, panie wachmajster.
 — Figlarz z ciebie — pomyślał wachmistrz znowuż. — Teraz chciałbyś się z tego wszystkiego wykręcić.
 Wytoczył na Szwejka najcięższy kaliber i zapytał:
 — Co chciał pan robić w dziewięćdziesiątym pierwszym pułku?
 — Chciałem udać się na front.
 Wachmistrz z zadowoleniem popatrzył na Szwejka i rzekł jakby do siebie:
 — Całkiem słusznie. Jest to najlepszy sposób dostania się do Rosji.
 — Rzecz jest naprawdę świetnie obmyślana — promieniał wachmistrz, uważając, jakie też wrażenie wywrą na Szwejku jego słowa.
 Ale w oczach jego nie mógł się doczytać niczego, prócz bezwzględnego spokoju.
 — Ani brew nie drgnie — podziwiał wachmistrz Szwejka. — Takie świetne mają wychowanie wojskowe. Gdybym się znalazł w jego sytuacji i ktoś odezwałby się do mnie w taki sposób, to kolana roztrzęsłyby się pode mną.
 — Rano odwieziemy pana do Pisku — rzucił jakby od niechcenia. — Był pan już w Pisku?
 — Roku tysiąc dziewięćset dziesiątego na manewrach cesarskich.