Strona:Jaroslav Hašek - Przygody dobrego wojaka Szwejka.pdf/322

 Tymczasem wachmistrz przepisywał swój raport, który przy nocnym uzupełnianiu powalał kleksami, a zlizując je rozmazał cały rękopis, jakby weń była zawinięta marmolada.
 Cały raport przerobił na nowo i przypomniał sobie, że aresztowanego nie zapytał o rzecz ważną. Kazał więc zawołać Szwejka i rzekł:
 — Fotografować pan umie?
 — Umiem.
 — A dlaczego nie ma pan przy sobie aparatu?
 — Bo go nie posiadam — brzmiała jasna i rzetelna odpowiedź.
 — A gdyby pan miał aparat, to by pan fotografował? — pytał wachmistrz.
 — Gdyby ciocia miała wąsy, to by była wujaszkiem — dobrodusznie odpowiedział Szwejk, spokojnie wytrzymał badawcze spojrzenie wachmistrza, którego w tej chwili tak mocno rozbolała głowa, że nie zdołał wymyślić żadnego innego pytania, prócz tego: — Czy dworzec kolejowy trudno fotografować?
 — Lżej niż cokolwiek innego — odpowiedział Szwejk — bo dworzec się nie rusza i ciągle stoi na jednym miejscu, a fotograf nie potrzebuje go napominać, żeby zrobił przyjemny wyraz twarzy.
 Wachmistrz mógł więc uzupełnić swój raport:
 Zu dem Bericht Nr 2172, melde ich...
 I pisał zamaszyście:

 Między innymi podczas mego krzyżowego badania przyznał się, że umie fotografować, a najchętniej fotografuje dworce kolejowe. Aparatu fotograficznego wprawdzie przy nim nie znaleziono, ale istnieje przypuszczenie, że go gdzieś ukrył i nie nosi go przy sobie dla odwrócenia uwagi, co potwierdza jego własne przyznanie się, że fotografowałby, gdyby miał aparat przy sobie.

 Wachmistrz, który miał głowę ociężałą po wczorajszym