Strona:Jaroslav Hašek - Przygody dobrego wojaka Szwejka.pdf/430

 — Słyszałeś już zapewne, kolego, że ostrożność jest matką mądrości.
 — Ja gwiżdżę na ostrożność — odpowiedział Wodiczka. — Trzeba tak zrobić, żeby nie miał czasu na otwarcie gęby.
 — Tu nie chodzi o żadne otwarcie gęby, Wodiczko — rzekł Szwejk i zadzwonił, a Wodiczka dodał:
 — Eins, zwei i mój Madziar zleci na łeb po schodach.
 Drzwi się otworzyły i służąca pytała przybyłych po węgiersku, czego sobie życzą.
 — Nem tudom — rzekł wzgardliwie Wodiczka. — Ucz się, panno, po czesku.
 — Ver-steh-en sie deutsch? — zapytał Szwejk.
 — A bischen.
 — Also sagen sie der Frau ich will die Frau sprechen, sagen sie, dass ein Brief ist von einem Herrn, draussen im Gang.
 — Dziwię się — rzekł Wodiczka, wchodząc za Szwejkiem do przedpokoju — że z taką pindą rozmawiasz.
 Stali w przedpokoju. Szwejk zamknął drzwi za sobą, rozejrzał się dokoła i rzekł:
 — Ładne pomieszkanie mają i nawet dwa parasole na wieszaku wiszą, i obraz jest też niczego sobie.
 Z pokoju, z którego słychać było szczękanie łyżek i brzęk talerzy, wyszła znowu służąca i rzekła do Szwejka:
 — Frau ist gesagt, dass sie hat ka Zeit, wenn was ist, dass mir geben und sagen.
 — Also — rzekł uroczyście Szwejk — der Frau ein Brief, aber halten Kuschen.
 Podał jej list nadporucznika Lukasza.
 — Ich — dodał, wskazując palcem na siebie — Antwort warten hier in die Vorzimmer.
 — Czemu nie siadasz? — zapytał Wodiczka, który usadowił się na krześle pod ścianą. — Masz krzesło i siadaj. Nie