Strona:Jaroslav Hašek - Przygody dobrego wojaka Szwejka.pdf/480

Fuchsie nawet śladu nie zostanie. Moi złoci, wy nie znacie pana oberlejtnanta.
 Szwejk okiem triumfatora rozejrzał się po szarżach. Jego przemówienie zaskoczyło wszystkich i przygnębiło.
 Plutonowy Fuchs mruknął coś niezrozumiałego i szybko się oddalał, a Szwejk wołał za nim:
 — Czy mogę zatelefonować do pana oberlejtnanta, że wszystko w porządku?
 — Zaraz będę z dziesięciu szeregowcami w magazynie — zawołał w odpowiedzi Fuchs, a Szwejk, nie powiedziawszy już ani słowa, oddalał się od podoficerów zaskoczonych wystąpieniem Szwejka nie mniej od Fuchsa.
 — Już się zaczyna — rzekł niski kapral Błażek. — Będziemy się pakowali.
 Po powrocie do kancelarii Szwejk znowuż nie mógł zapalić sobie fajki, bo wzywał go telefon. Znowuż rozmawiał ze Szwejkiem nadporucznik Lukasz.
 — Gdzie wy latacie, Szwejku? Dzwonię już po raz trzeci i nikt się nie odzywa.
 — Załatwiałem to, co mi pan rozkazał.
 — Już poszli?
 — Ma się wiedzieć, że poszli, ale nie wiem, czy już odeszli. Może polecieć jeszcze raz?
 — Znaleźliście plutonowego Fuchsa?
 — Znalazłem, panie oberlejtnant. Naprzód powiada: co? I dopiero jakem wyłożył, że rozmowy telefoniczne muszą być jasne i krótkie...
 — Nie ględźcie, Szwejku... Czy Waniek jeszcze nie wrócił?
 — Nie wrócił, panie oberlejtnant.
 — Nie wrzeszczcie tak głośno. Czy nie wiecie, gdzie może być ten zatracony Waniek?
 — Nie wiem, panie oberlejtnant, gdzie może być ten zatracony Waniek.
 — Był w kancelarii pułkowej, ale gdzieś poszedł. Przypu-