Strona:Jasio Głuptasek.djvu/8

Ta strona została uwierzytelniona.
—   6   —

— A! mam cię nareszcie! — zawołał uradowany — chciałem ciebie koniecznie posiadać w swej mocy i nie puszczę, dopóki mi nie powiesz, gdzie jest człowiek, któryby mnie chciał przyjąć do roboty bardzo lekkiej a jednocześnie dobrze płatnej... Robić mi się nie chce, a wyganiają już z chaty, żem duży chłopak i wkrótce jeść mi nie dadzą...
— Kuku! kuku! — potwierdziła kukułka.
— A widzisz, sama mówisz, że tak będzie... mów więc, a natychmiast cię puszczę...
— Kuku! kuku! — zakukała kukułka, obracając się w stronę, gdzie widniała ścieżka do ciemnego boru wiodąca.
— Aha! mam iść do tego boru... dobrze, posłucham ciebie, moja ptaszyno, i pójdę... To tam ma być lekka robota?..