Ta strona została uwierzytelniona.
34
Czy pojęty, niepojęty,
Ślad zostawi swéj potęgi;
I Snów moich jest olbrzymem.
I kto kocha, miłujący —
W pierś zaślubił świata dzieje,
Nektar Boski czarujący,
Z kochającéj piersi leje,
Ten Snów moich jest olbrzymem.
I kto stracił, już nadzieje,
Czyny odział czarnym dymem,
Kto z miłości oszaleje!
I ten pieśni méj olbrzymem.
Patrzcie — olbrzym przy olbrzymie,
Wznieśli święty wzrok do góry,
Myśl im wielka w oczach drzymie,
Z nią męczeństwo i tortury. —
Patrzcie, grono niewiast w bieli
Dzieli boleść i łzy roni,
