Entencie i podstępną polityką Konstantego, nie mogła stanowić dostatecznej i rzeczywistej przeszkody dla wytłumaczenia odniesionych w sprawie polskiej niepowodzeń na konferencji pokojowej w Paryżu.
Nieprzychylne stanowisko względem Polski na tej konferencji niektórych mężów stanu angielskich musiało więc mieć inną przyczynę, a tą przyczyną było nic innego tylko rusofilskie zabarwienie naszych przedstawicieli i ich takaż polityka i z tego powodu obawa ze strony Anglji, żeby Polska pod ich wodzą lub pod wodzą ich stronnictwa nie stała się przedmurzem Rosji, co wcale dla Anglji nie było pożądanem. Ażeby dobrze zrozumieć to stanowisko tych angielskich mężów stanu trzeba nie zapominać, że tak jak dla Francji cała wartość Polski polegała przedewszystkiem na tem, by mogła być użyta ewentualnie jako broń przeciwko Niemcom, tak samo dla Anglji cała jej wartość zależy od możności użycia jej przeciwko Rosji. Gdy się to zrozumie, zrozumie się łatwo, że Anglja nie będzie nigdy podtrzymywała Polski łączącej się z Rosją, chcącej się na niej oprzeć lub ją kokietującą. Kto tego nie pojmuje, ten nie pojmuje wogóle kwestji angielskiej i musi w polityce zagranicznej Polskę odnośnie do Anglji poprowadzić na fałszywe tory i z Anglją musi ją poróżnić, tak jak to uczynili nasi przedstawiciele polityczni o których mowa. Polityka angielska względem Polski była zawsze prosta i jasna i jest dziś ta sama co przed stu laty, polityka Castlereagh’a [1] z tem samem co wtedy hasłem: „Polska winna być cała lub żadna,”. A ponieważ p. Dmowski we wszystkich swych memoriałach jaknajusilniej starał się wykazać, że Polska całą być nie może, przeto Anglicy ze swej strony postarali się o to, żeby była „żadna” i w tym celu tak ją na wszystkie strony skrępowali, jak to zaraz zobaczymy, że ruszyć się nie może. A uczynili to dlatego, ażeby w danym razie, na wypadek wzięcia we Francji góry przez zagnieżdżone w niej zawsze
