Strona:Jean Tarnowski - Nasze przedstawicielstwo polityczne w Paryżu i w Petersburgu 1905-1919.pdf/80

przebywający w obcych Państwach, będą mieli prawo, o ile ustawy tych obcych Państw inaczej nie stanowią i o ile już nie nabyli w nich obywatelstwa, uzyskać obywatelstwo polskie z wykluczeniem niemieckiego, stosując się w tym względzie do przepisów, które będą wydane przez Państwo polskie.
  „W części Górnego Śląska, poddanej plebiscytowi, przepisy niniejszego artykułu zyskają moc dopiero po ostatecznym przydzieleniu tego terytorium”.
  Widzieliśmy, jak kwestja naturalizacji była w traktacie wersalskim rozstrzygnięta na korzyść Francji, odnośnie do Alzacji–Lotaryngji. Zobaczymy teraz jak ta kwestja została w tym traktacie rozstrzygnięta odnośnie do ziem, które przeszły pod zwierzchnictwo innych państw, jak oto: Czech, Belgji, Danji, Luksemburga i wolnego miasta Gdańska. Tu zwrócić trzeba przedewszystkiem uwagę na szósty i siódmy alineat tego artykułu, w którym leży główna przyczyna przegrania przez nas niedawno, znanej sprawy kolonistów niemieckich, wytoczonej na forum Ligi Narodów, a oddanej przez nią do zaopinjowania Najwyższemu Trybunałowi Sprawiedliwości w Hadze.
  W pierszym z tych alineatów widzimy, że wszystkie osoby, które optowały za Niemcami, będą mogły przenieść swe zamieszkanie do Niemiec w ciągu następnych dwunastu miesięcy. A więc to przeniesieni pozostawionem jest ich uznaniu, one o tem decydują i na wykonanie tej decyzji mają przeznaczonych sobie 12 miesięcy, po których upływie to prawo tracą. Ale to bynajmniej nie oddaje Państwu polskiemu prawa do przymusowego wydalenia tych osób, lecz przeciwnie nadaje mu tylko prawo do ich przymusowego zatrzymania, gdyby po upływie dwunastu miesięcy one chciały do Niemiec się przenosić, a państwu polskiemu zależało na tem, żeby te osoby w jego granicach pozostały. Oto prawdziwe i logiczne znaczenie tego alineatu.
  Wprawdzie, w traktacie dodatkowym o mniejszościach,