Strona:Jean Tarnowski - Nasze przedstawicielstwo polityczne w Paryżu i w Petersburgu 1905-1919.pdf/90

ferencji pokojowej do prezesa gabinetu polskiego, a który towarzyszył projektowi traktatu o mniejszościach jaki państwa sprzymierzone i stowarzyszone dawały Polsce do podpisu na mocy art. 93 traktatu z Niemcami (traktat wersalski). Oto te artykuły rzeczonych wyjaśnień.
  Art. I. Tekst. „Z dawna przyjętą jest procedura w prawie publicznem europejskiem (droit public européen), że gdy nowe państwo zostaje utworzone lub gdy nawet państwo już istniejące dostaje znaczne powiększenie terytorialne, o jego udział w uznaniu kolektywnemu i formalnemu towarzyszyć ma ze strony tego państwa zapewnienie, że ono zobowiąże się, w postaci konwencji międzynarodowej, do zachowania niektórych zasad rządzenia. Ta zasada, dla której liczne istnieją precedensy, znalazła najjaskrawsze swe zastosowanie, gdy uznana została suwerenna niepodległość Serbii, Rumunii i Czarnogórza przez ostatnie wielkie zebranie mocarstw europejskich na kongresie berlińskim”.
  Otóż, po pierwsze, zasada, na którą ten artykuł się powołuje nie może mieć do Polski zastosowania. Polska nie była państwem nowem do utworzenia, ale rozebrana w 1772, 1793, 1795, miała być odtworzona i w tym celu winna była otrzymać zwrócone sobie w całości wszystkie swe dzielnice, niegdyś od niej oderwane, tak jak Francji należał się zwrot Alzacji i Lotaryngji. Tego zwrotu Polska nie otrzymała, czego najlepszym dowodem Gdańsk etc., wyłączone z pod suwerenności polskiej. Więc tu nie może być mowy o żadnem powiększeniu terytorjalnem państwa polskiego, które przeciwnie zostało właśnie umniejszone.
  Z tego wynika jasno, że żaden fakt odnoszący się do państw nowotworzonych lub powiększonych terytorialnie nie mógł służyć za precedens w kwestji o której mowa, dotyczącej Polski.
  Co zaś do Kongresu berlińskiego, znajdujemy tam inne precedensy, przeczące wprost argumentom użytym w po-