Strona:Jerome K. Jerome - Dziennik wycieczki do Oberammergau.djvu/53

wpadły pod rękę, i rzucił wszystko na drewnianą tacę, która ma być zaraz zabrana.
 Dzwoni więc na służącą i tłomaczy, że wprowadziła go nie do właściwego pokoju. On potrzebuje sypialni. Ona odpowiada.
 — Przecież to sypialnia.
 — A gdzież łóżko?
 — Tu — odpowiada, wskazując na pudło, zapełnione rzeczami.
 — Tu! — woła on. — Jakże ja mogę tu spać?
 Służąca nie wie, gdyż nigdy nie widziała, jak się panowie spać kładą; ale przypuszcza, że trzeba się na płask położyć i zamknąć oczy.
 — Ale przecież to za krótkie?
 Służąca myśli, że można temu zaradzić, podnosząc nogi w górę.
 On widzi, że nic tu nie poradzi, że musi się zgodzić z losem.
 — A więc dobrze — mówi — pościel łóżko.
 — Już posłane — odpowiada służąca.
 On zwraca się i patrzy na nią ponuro. Cóż to, korzysta z tego, że on jest samotnym cudzoziemcem, oddalonym od domu i przyjaciół, i żartuje sobie z niego? Zbliża się do tego niby łóżka, chwyta najwyżej leżący worek i trzymając go wysoko — pyta:
 — Może zechcesz mi powiedzieć, co to jest?
 — To, to łóżko — odpowiada dziewczyna.