Ta strona została skorygowana.
ARNO.
Że kocham...
IJOLA.
Kochasz?
Z lekka, z wolna wyciąga dłonie i kładzie na czole rzeźbiarza.
ARNO przymyka powieki.
O tak, o tak! —
Niech zginę, czując twoje dłonie
na oczach moich...
IJOLA.
Drżą moje palce...
ARNO.
Nie cofaj ich jeszcze!
Śniłem o rękach twoich na mem czole!
i dziś je czuję — miękkie — ciepłe — żywe...
Ijola!
IJOLA.
Mój...
ARNO.
Jeśliś jest duchem, który przybrał ciało:
nie odchodź! ziść się! uczyń mnie szczęśliwym!
jeśliś sen tylko...
IJOLA cofając się nieco:
Ja nie wiem, czem jestem, —
ale mam usta, które... ust twych... pragną...
