Strona:Jerzy Andrzejewski - Ciemności kryją ziemię.djvu/18

Trybunału, tłumaczył im coś przez chwilę, po czym jeden z nich, z ciężkiej jazdy pancernej, zeskoczywszy z konia, wbiegł dźwięcząc zbroją na stopnie kolegiaty.
 — Ojcze czcigodny, przybył wysłaniec z Saragossy z ważnymi wiadomościami.
 Padre Torquemada skinął dłonią. Wówczas tamten podniósł rękę i na ten znak domownicy, łucznicy i pancerni poczęli się rozstępować, aby utorować przybyłemu przejście. Ten — rosły i muskularny mężczyzna — zeskoczywszy z konia, zachwiał się, natychmiast się jednak wyprostował, zrzucił z ramion podróżny płaszcz, głęboko odetchnął, otarł powolnym ruchem dłoni spocone czoło i ciężko, jak człowiek śmiertelnie zmęczony, począł wchodzić na schody.
 Znalazłszy się przed Wielkim Inkwizytorem przyklęknął i pochylił twarz czarną od kurzu.
 — Przybywasz z Saragossy? — spytał Torquemada.
 — Tak, czcigodny ojcze. Trzy dni i trzy noce jestem w drodze.
 — Kto cię przysyła?
 — Święty Trybunał.
 — Mów.
 — Ojcze czcigodny, stała się rzecz straszna, wołająca o pomstę do nieba!
 Umilkł na moment, aby zaczerpnąć tchu.
 — Wielebny ojciec Pedro Arbuez został zamordowany.
 Szmer zgrozy rozległ się wśród zebranych. Wszyscy wiedzieli, że kanonik katedry, doktor Pedro Arbuez d’Epila, zaledwie przed rokiem, przy ustanawianiu Świętej Inkwizycji dla królestwa Aragonii, został mianowany jednym z dwóch inkwizytorów Saragossy.