Strona:Jerzy Andrzejewski - Miazga cz. 1.djvu/51

jak on już taki jest i lubi się otaczać chłopaczkami, to zamiast prowadzić z nimi tak zwane dyskusje ideowe, niech lepiej gada z nimi o dupie. Przekaż mu to.
 — On mnie ma za nic, Stefan.
 — To sprawa jego i twoja. Ale niech uważa, żebyśmy go nie musieli ciachnąć po jajach. Byłoby mi przykro, stary, ze względu na ciebie. Cześć stary! Poszukam panny młodej.

 W związku z tym, co o działalności Ksawerego Panka mówi Raszewski, zwrócić uwagę, że ten wątek ważny w obecnej egzystencji Ksawerego całkiem został zagubiony, dzięki czemu obraz Ksawerego, usuniętego po marcu na margines życia publicznego, zawęził się jednostronnie do utrapień erotycznych, co zresztą Raszewski chętnie by widział. Nie zapomnieć zatem, że jeśli nie w części I, to koniecznie w części II trzeba będzie wyeksponować bliskie powiązania Ksawerego /również jego rolę inspirującą/ z młodzieżową grupą poetycką "Atentat", która gromadzi młodych zamieszanych w wypadki marcowe, usuniętych przeważnie z Wyższych uczelni, a również i mających poza sobą w kilku przypadkach wielomiesięczne śledztwo w więzieniach. Koniecznie wrócić do tej sprawy przy scenach w części II, w których występuje Ksawery Panek.

 Więc Panek, z samym sobą w tym momencie pozostawiony, już prawie trzeźwy, choć daleki od wewnętrznego opanowania, raczej żony niż pierworodnego poszuka i dzięki podobnemu układowi sytuacji w sposób niejako ostateczny nie odbędzie się owa zamierzona pierwotnie w podjudzających oparach alkoholu intymna rozmowa ojca z synem, ów trochę szokujący dialog, który zgodnie z ryzykownymi i desperackimi intencjami ojca przebiegłby, gdyby mógł przebiec, zapewne tak:
 Ojciec:
 — I cóż, mój synu, bawisz się, jak widzę.
 Syn:
 — Przy pewnym nadużyciu fantazji można to nazwać zabawą.
 — Tutaj powinieneś się świetnie bawić, jesteś przecież u siebie.
 — O ile się nie mylę, to w świetle światopoglądu naukowego każdy obywatel Polski Ludowej w każdym miejscu jest u siebie w charakterze gospodarza.
 — Zostaw te niewybredne kpinki dla swoich studentów.
 — Zapomniałeś, że już od roku nie zatruwam studenckich umysłów.
 — Moje informacje, niestety, tego nie potwierdzają.
 — Towarzysz Raszewski?
 — O tym później, nie tutaj i nie teraz. Narazie przyjmij do wiadomości, że ja mówię poważnie, ponieważ tu, w Jabłonnie, jesteś u siebie, w sensie dosłownym, chociaż jeśli chodzi o prawną stronę, to dosłowność jest trochę nadpsuta. Jeszcze nie rozumiesz? Niesłychane! A podobno mówią o tobie, że jesteś taki inteligentny.
 I chcąc bezbłędnie osiągnąć zamierzony cel, powiedziałby krótko, lecz za to dobitnie:
 — Hrabia!