Strona:Jerzy Andrzejewski - Miazga cz. 3.djvu/19

 Zginęła w czasie powstania, w sierpniu 1944.

 KUBICKI WIKTOR — ur. 27.VII.1883 w Moskwie, syn kucharza, Józefa Kubickiego i Rosjanki, Natalii z domu Kirow. Uważany po ostatniej wojnie za najznakomitszego kuchmistrza w Polsce. Praktykę odbywał przy ojcu, który przez wiele lat pracował w arystokratycznych domach moskiewskich. Jeszcze przed pierwszą wojną światową był kucharzem u księcia Białozierskiego-Białosielskiego w Petersburgu. W roku 1917 opuścił Rosję, pracując do połowy lat trzydziestych na Zachodzie, m.in. u księżnej Róży Sulemirskiej w Rzymie, w poselstwie polskim w Kopenhadze, u "Ritza" w Paryżu i w wielkich hotelach na Riwierze. W roku 1936 wrócił do kraju i do wybuchu wojny był kucharzem prezydenta Mościckiego.
 W czasie okupacji prowadził wraz z żoną, małą restauracyjkę "U Wiktora", słynną ze znakomitej kuchni i starych nalewek. Straciwszy wszystko w czasie Powstania, pracował po wojnie najpierw w "Grand Hotelu" w Sopocie, później u "Wierzynka" w Krakowie. Od 1955 roku jest kucharzem reprezentacyjnego ośrodka Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Jabłonnie, pod Warszawą.

 KURAN ANNA — ur. w roku 1919 w Stanisławowie, córka policjanta, Grzegorza Barańskiego /1894—1923/ i Janiny z domu Pawlak /1896—1939/. Matka Anny po śmierci męża, zastrzelonego przez ukraińskich nacjonalistów, prowadziła bufet kolejowy w Stanisławowie. Zginęła we wrześniu 1939 roku, w czasie lotniczego nalotu. W roku 1938 wyszła Anna za mąż za młodego kolejarza, Wacława Kurana. Przedwczesna śmierć dwóch córek naruszyła cokolwiek jej równowagę psychiczną, lecz ten stan depresji minął, gdy w roku 1946 urodził się syn, Marek. Po śmierci męża w roku 1962 pracuje na poczcie w Pruszkowie.

 KURAN MAREK — ur. 9.XI.1946 w Opolu, syn Wacława i Anny Kuranów. Do szkoły podstawowej i do Liceum Ogólnokształcącego chodził w Pruszkowie. Wcześnie dojrzały i bardzo ładny, miał zaledwie 15 lat, gdy go do praktyk homoseksualnych wciągnął jeden z nauczycieli, wychowawca i wykładowca wychowania fizycznego. W połowie roku 1962, już po śmierci ojca, przestał się uczyć. Z nowym rokiem szkolnym jeszcze raz wrócił do X klasy, lecz po kilku tygodniach rzucił Liceum ostatecznie i zaczął się włóczyć po Polsce, zawsze rozporządzając adresami ludzi chętnie korzystających z jego usług. Przez pewien czas mieszkał we Wrocławiu, gdzie został przyjęty do Pantomimy Tomaszewskiego, lecz po paru miesiącach ćwiczeń wydalono go wskutek braku dyscypliny. W roku 1964 debiutował kilkoma wierszami w krakowskim Życiu Literackim. W roku następnym nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazał się pierwszy tomik jego wierszy Korytarze. W roku 1966 poznał w lecie w Sopocie Ksawerego Panka i od jesieni zamieszkał w jego warszawskim mieszkaniu, zresztą co pewien czas znikając, aby po kilku dniach, a niekiedy po paru tygodniach zaalarmować Ksawerego telefonem, iż znajduje się w ciężkich tarapatach i potrzebuje pieniędzy. W roku 1968 wyszedł drugi tom jego wierszy Leukocyty, a z początkiem roku 1969 — trzeci Akromegalia.

 KURAN WACŁAW /1915—1962/ — ur. w roku 1915 we wsi Kamionka koło Ropczyc, w Rzeszowskiem, syn małorolnego chłopa, szkołę powszechną ukończył w Ropczycach, w roku 1930, następnie zaczął pracować w kolejnictwie. Od roku 1938 zamieszkały w Stanisławowie. W tym samym roku, osiągnąwszy już stanowisko konduktora,