zefowi niewiele pomogły, lecz przeciwnie utrudniały mu pracę, zciągając nań niechęć najzacniejszych nieraz ludzi, mimo, że książę protekcją królewską się nie zasłaniał a nawet, kiedy tego była potrzeba, śmiało przeciw królowi wystąpił i wszelkie jego łaski utracił.
Dwadzieścia dziewięć lat miał książę, gdy król powierzył mu naczelne dowództwo nad wojskiem, stojącem nad Dnieprem i nad Dniestrem, czyli nad tak zwaną armją ukraińską, osłaniającą wschodnią i południową granicę Rzeczypospolitej. Wojska te były bardzo nieliczne i źle zaopatrzone i książę, obejmując nad niemi komendę, zdawał sobie jasno sprawę z tego, iż na ich czele wielkich czynów wojennych dokazać nie może, że jednak mnożąc te siły, przygotowując je do stawienia oporu możliwej inwazji i budząc przez to ducha wojennego obywatelstwa, może uczynić z nich po pewnym czasie mur, o który zamachy wrogów rozbiłyby się zupełnie. W tym celu organizował też ks. Józef pułki kozaków ukraińskich — zręcz-
Strona:Jerzy Bandrowski - Kim był Ks. Józef Poniatowski.djvu/11
Ta strona została uwierzytelniona.
9
