ny, lecz spóźniony czyn polityczny, który ludność Ukrainy miał zjednać państwu polskiemu.
Było jednakże zapóźno. W roku 1792-im Rosja ruszyła swe wojska na Polskę i ks. Józef kampanję tę przegrał, jak byłby ją prawdopodobnie na jego miejscu przegrał każdy inny jenerał, albowiem siły rosyjskie znacznie przewyższały polskie tak liczbą, jak i uzbrojeniem. Mimo to sztab rosyjski, jak gdyby krępowany w swych poruszeniach jakąś obawą, manewrował swemi korpusami bardzo ostrożnie i dość nieudolnie. Jenerałowie rosyjscy, którym nie tajna była słabość wojsk polskich, nie byli pewni siebie — bali się i spodziewali żywiołowego wybuchu gwałtownego oporu narodu, który powinien czuć, że mu nóż przykładają do gardła — i jenerałowie polscy to wahanie się dowództwa rosyjskiego wyczuwali i brali za złe księciu, że cofał się, zamiast śmiało i mocno uderzyć. Ale i ks. Józef nie był wolny od obaw i lękając się własnej młodości, ognistej fan-
Strona:Jerzy Bandrowski - Kim był Ks. Józef Poniatowski.djvu/12
Ta strona została uwierzytelniona.
10
