ludzie, którym to było nie na rękę, ludzie mali duchem, reformom tym niechętni, sprzeciwiali się im i utrudniali je. Naród szedł ku lepszemu, ale nie umiał jeszcze wielkim i groźnym głosem wyrazić swej woli i wprowadzić jej w czyn, którego tak bardzo było potrzeba. Dlatego krnąbrne i lichsze żywioły narodowe ociągały się i reformy, mimo iż uznano ich konieczność, postępowały naprzód tak powoli, jak gdyby miano bardzo wiele czasu i jak gdyby wrogowie nie czyhali u granic. Z tego właśnie skorzystała Rosja i wysłała przeciw Polsce swe armje, aby owym zbawiennym reformom przeszkodzić.
I oto w takiej chwili Rzeczpospolita, zamiast wytężyć wszystkie siły, by wroga do wnętrza swego nie wpuścić, prowadziła wojnę nieszczerze. Była jak człowiek ciężko chory, który obojętnie przygląda się włamywaczowi, pustoszącemu mu mieszkanie.
Co było chorobą Rzeczypospolitej?
Odpowiedzą wam:
Strona:Jerzy Bandrowski - Kim był Ks. Józef Poniatowski.djvu/15
Ta strona została uwierzytelniona.
13
