Strona:Jerzy Bandrowski - Legjony Dąbrowskiego.djvu/47

w kraju garnizony twierdz i kilka tysięcy jeńców, odesłanych przez ces. Aleksandra, resztki te wkrótce rozrosły się w 25-tysięczną armję, która stała się jądrem wojsk polskich utworzonego 1815 r. na kongresie wiedeńskim Królestwa Polskiego. Królestwo to, choć znacznie okrojone i połączone z cesarstwem rosyjskiem unją osobistą, do roku 1861-go zachowało do pewnego stopnia resztki państwowości polskiej.
 Oto był dorobek, jakie dały natężone boje polskie od 1797 r. do roku 1814-go, znaczny, mimo nieszczęśliwego ich końca. Kiedy jenerał Dąbrowski formację legjonów we Włoszech rozpoczynał, kilka pierwszych tysięcy jego żołnierzy miało wszystko zdobyć dla kraju, który nie miał już nic. Kiedy stary wódz resztki bohaterskich pułków przyprowadził w końcu do kraju, kraj ten miał nienajlepszą wprawdzie lecz odrębną i własną formę życia państwowego uzna-