Strona:Jerzy Bandrowski - Niezwalczone sztandary.djvu/168

 — Nie potrzeba! Nie potrzeba!
 — A więc — uchwalony jednogłośnie.
 — A nie dałoby się jakoś bez tego związku obejść? — wahał się wciąż jeszcze doktór.
 — Absolutnie nie! Związek potrzebny nam jest nietylko dla reprezentacji na zewnątrz, ale ponieważ on przypominać będzie ludziom owe konspiracyjne „Związki rewolucyjne wojskowych Polaków” organizowane przez Krywokolennyj. Dlatego — suponuję — brat inżynier dał naszemu związkowi podobnie brzmiącą nazwę — bo te związki istnieją i możemy się z niemi spotkać.
 — Ale władze rosyjskie!
 — Niema się z czem liczyć.
 — Dziś. Lecz jutro?
 — Dlatego trzeba kuć żelazo, póki gorące.
 — Ale to będzie mistyfikacja!
 — O, niewątpliwie! — wykrzykął Niwiński — Jak trafnie określiliście rzecz!
 — Czy nie możnaby zrobić tego inaczej! — nastawał doktór.
 — Z pewnością można, tylko że nie wiem jak.
 — Zastanówmyż się nad tem!
 — Niema czasu.
 — Toż rzucą się na nas!
 — Nie. Rzuciliby się na nas, gdybyśmy im dali możność organizacji i stawiania opozycji. Dlaczegóż nie mieliby się na nas rzucać? To ludzkie! Ja pierwszy rzuciłbym się na jakichś samozwańców, którzy chcieliby beze mnie stanowić o ważnych sprawach narodowych...
 — Sami nazywacie nas samozwańcami.