Strona:Jerzy Bandrowski - Rajski ptak.djvu/144

świat i miłość — poglądy „modystek“. Imponujące są ich pyszne, pawie maniery i pawie móżdżki; pawia trzeba udawać, gdy się między nie wejdzie —
 — a nie jest się samemu orłem — wbił sobie szpilkę Polata.
 — A nie jest się samemu orłem! — przyznał po chwili pokornie — Racja! Ale — z tego powodu nie musi się już raz na zawsze pawiem zostać. Można jakiś czas z pawiami razem krzyczeć, zwłaszcza, gdy się musi —
 — Musi się? Czy pawie mogą do czego zmusić człowieka?
 Tu już wieszcz zaczął się irytować.
 — Trzeba przecież żyć! — rzekł sobie — Rajski Ptak da mi pieniądze!
 — To jeszcze pewne nie jest. Pieniądze można zarobić w lepszy sposób. Czy to, w czem siedzisz, jest życiem?
 — Rajskiego Ptaka powinienem napisać, żeby się tej historji wyzbyć, żeby ją z siebie wyrzucić, wypluć.
 — Djabli wiedzą! — mruknął pogardliwie opozycjonista „wewnątrz“.
 — W każdym razie — mam czas i nie potrzebuję w tej chwili o tem myśleć! — oświadczył sobie stanowczo Polata.
 Nie myślał.