Strona:Jerzy Bandrowski - Sosenka z wydm.djvu/123

 — Co ty tu robisz? — powtórzył tatk trochę łagodniej, bo widok syna go zaniepokoił.
 — Tatku! — jęknął płaczliwie Eryk. — Ja w żaden sposób nie mogę podnieść tego worka!
 — To go nie podnoś — odpowiedział poprostu tatk.
 — Kiedy ja zawsze taki worek alalem!
 — To odsyp trochę piasku!
 — Próbowałem — nic nie pomaga!
 Stary odsypał połowę piasku z worka.
 — No, dźwignij!
 Chłopak, ośmielony obecnością ojca, odważnie naddał sobie worek, ale zanim postąpił krok, już się wraz z nim przewrócił.
 — Ty jest czysto niedoczyniony! Tyle piasku trzyletni dzeus uniesie.
 — A ja nie mogę, tatku! — skarżył się Eryk.
 Z oczu trysnęły mu znów rzęsiste łzy.
 Ojciec spojrzał na syna uważnie. Po chwili rzekł:
 — Albo ty głupstwa jakieś robisz, albo jest coś nie w porządku. Mów zaraz, bo cię skarcę!
 — Ja nie wiem, tatku! — żalił się Eryk. — W żaden sposób nie mogę podnieść tego worka!
 Ojciec zmarszczył brwi i chciał krzyknąć. Wtem przyszło mu na myśl, że może syn jest