Strona:Jerzy Bandrowski - Sosenka z wydm.djvu/221

 — Agnes Budziszów, z Kuźnicy? — domyślił się ksiądz i bystro spojrzał na szkólnego. — Więc co z tą Agnes?
 — Jak ksiądz proboszcz myśli? Można się z nią żenić?
 Jegomość zdumiał się.
 — A dlaczegożby nie? — wykrzyknął. — Dziewczyna cnotliwa, pracowita, niczego sobie, każdy rybak chętnie ją weźmie.
 — A czy ksiądz proboszcz wie, kto to właściwie jest?
 Jegomość podniósł złote okulary na czoło i przenikliwym, pytającym wzrokiem spojrzał na młodego mężczyznę.
 A wówczas szkólny w wielkiej tajemnicy zwierzył się jegomości ze wszystkiego, co wiedział i widział, i że to jest córka króla Wielkiego Szuru i Zielenicy i Siedmiu Srebrnych Kul, i że on był w jej pałacu — tylko o złotych korkach ostrożnie ani słowem nie wspomniał.
 Jegomość długo słuchał w milczeniu, a potem pogroził mu wskazującym palcem i rzekł ostrzegawczo:
 — Panie profesorze! Chyba, że pan w ostatnich czasach za często do Papaszka zagląda. Ta dziewczyna, to Agnes Budziszów z Kuźnicy. Rodzice jej nie żyją. Dziewczyna jest biedna, a ponieważ w Kuźnicy wędzarń prawie że niema, przychodzi tu na ro-