Strona:Jerzy Bandrowski - Wieś czternastej mili.djvu/168

ogół jednak sprzeciwił się powierzaniu sprawy tak poważnej jak deszcz — osobistości, która sama nie wie, czem jest. Odpadł również bóg Wojny, wśród wieśniaków wogóle mało popularny, a także Smok, potęga zbyt wielka, aby chciała się zajmować sprawami biednej wioski. Nie bez pewnych widoków była kandydatura „Sung Ta Szenga“, fantastycznego bohatera jednej z popularnych powieści ludowych. Ten Sung Ta Szeng, pierwotnie wyrzeźbiony w kamieniu, następnie ożył, drogą ewolucji zmienił się w małpę i jako taki dokazywał tak bohaterskich czynów, iż lud awansował go na bóstwo. Za tym bohaterem głosowało wielu mieszkańców wioski, ale Fu Wang, uczony Doktor Literatury, oparł się temu, dowodząc w dłuższem przemówieniu, iż małpa nie jest godna zaufania ludzi poważnych. Wprawdzie wieśniacy skłonni byli zaufać raczej małpie niż naprzykład któremuś z dostojników władz okręgowych, ale przemówienie Doktora było tak głęboko uczone, iż sama uprzejmość nakazywała zastosować się do niego.
 Nie znaleziono odpowiedniego patrona. Wieś była smutna, ponieważ upał dokuczał wciąż, a obrońcy nie było.