Strona:Jerzy Bandrowski - Zolojka.djvu/347

Kraj — Wogóle ląd. Człowiek „krajewy” to człowiek lądowy. Hasło „żaki na kraj” oznacza, że należy żaki wyciągnąć na ląd. „Wiatr krajewy” to wiatr od lądu.
Kricować — Żeglować pod wiatr.
Kuch — Placek.
Kula — Jama w dnie morskiem.
Kulpsie, kulpś — Dzikie łabędzie.
Laskorn — Z niem. Lachsgarn — niewód łososiowy.
Le — Ale.
Leforka — (lmn. leforci) — tęskna liryczna piosenka.
Lejper — Lina, sznur.
Leżeć — Stać w porcie.
Lifka — Kamizelka.
Linka — Jeśli rybak ustawi kilka żaków jeden za drugim u brzegu, to to nazywa się linką żaków, bywają też i linki netów oraz manc śledziowych i szprotowych. Liczba niewodów składających się na linkę nie jest ściśle określona.
Lodzing — Ładunek.
Lorbas — Nicpoń.
Manca — Stojąca sieć na śledzie lub szproty.
Maszoperja — Jedyne organizacje jakie rybacy uznają, to są maszoperje węgorzowe lub łososiowe, powstałe stąd, iż do połowu tych ryb potrzeba wielkiej ilości kosztownych sieci, na co jeden rybak pozwolić sobie nie może. Zatem składają się i pracują wspólnie jako maszopi, pod kierunkiem swego starszego czyli szepra. Po ukończeniu połowu następuje podział zarobków, przyczem kierownikiem interesów organizacji i tym, który wypłaca, jest szeper.
Merk — Znak, który rybak umieszcza na każdym należącym do niego przedmiocie. Merk jest tak ta kliszce jak i na łodzi.
Merszwin czyli morswin — Delfin bałtycki.

337